Tijdens onze roadtrip door het zuiden van Noorwegen was het bezoeken van Jostedalsbreen National Park echt het hoogtepunt van onze reis. De grootste gletsjer van Noorwegen bewonderen stond absoluut op onze planning. Er zijn enkele laaggelegen gletsjermeren die op een eenvoudige manier een uitzicht geven op een zijarm van de gletsjer, ideaal voor een breed toeristisch publiek. Maar wie ons kent, weet dat wij graag het avontuur opzoeken en zulke prachtige locaties van dichtbij willen bewonderen. We vonden een perfect gelegen private A-frame berghut die een adembenemend uitzicht bood over een deel van de gletsjer. We nemen je graag mee tijdens ons onvergetelijk avontuur!
Start van de hike
We lieten onze camper achter in het dal van het fjord en ruilden voor de komende nacht ons bed in de campervan in voor een nacht in de A-frame berghut. Aangezien de berghut klein en privé eigendom is, gaan we in dit blogartikel de naam niet meegeven. Door eigen onderzoek te doen tijdens het plannen van je reis naar Noorwegen vind je deze en andere berghutten zeker en vast. De A-frame cabin is niet populair bij toeristen, omdat de hike enorm steil en uitdagend is en vooral bedoeld is voor avontuurlijke wandelaars met enige ervaring van bergwandelen. Op nog geen 4 km stijgen we namelijk 1300 meter. Aangezien wij allebei van uitdaging houden, is deze hike op ons lijf geschreven!
We kwamen aan op een kleine parkeerplaats waar ruimte is voor ongeveer 4 auto’s. Het feit dat er zo’n kleine parking is, zegt al dat weinig toeristen deze hike kennen en de hut bezoeken. We hadden onze backpack de avond ervoor reeds ingepakt, zodat we meteen in de ochtend konden vertrekken. We vonden op voorhand zeer weinig info over de faciliteiten van de hut. Dat maakte het lastig om onze rugzak in te laden. Is een vuurtje voor warm water nodig? Lagen er matrassen en dekens klaar? Door die onwetendheid besloten we toch maar op zeker te spelen en namen we ons kook- en slaapmateriaal mee. Die extra kilo’s op onze rug maakte de wandeling natuurlijk wel een stuk lastiger, maar we hebben ruim voldoende tijd om boven te raken, dus moeten we ons niet haasten.
Benieuwd naar de spullen die wij meenemen op bergtocht? Neem dan zeker een kijkje in onze gearlist.
Hoogtemeters overwinnen
We waren mentaal en fysiek helemaal klaar om de uitdaging aan te gaan en de 1300 meter stijging te overwinnen! Rond 10 uur in de ochtend gingen we van start in een voorlopig nog schaduwrijk dal. Onze eerste tussenstop was bij een lager gelegen privéhut. Erg toevallig was dat we de eigenaars van deze privéhut de volgende dag op de terugweg tegenkwamen! De terugweg was namelijk dezelfde route, maar dan natuurlijk naar beneden. De laaghangende wolken vulden voor enkele minuten het hele dal en ontnamen ons het uitzicht op het fjord.
Na anderhalf uur stijgen kwamen we aan bij de eerste hut. We lazen op onze Polar sporthorloge dat we na 1,5 km wandelen al 570 hoogtemeters in de benen hadden. We zagen dat onze hartslag tot een maximum van 170 steeg, dus besloten we om de volgende 2,5 km op een rustiger tempo te wandelen, zodat we onze hartslag beter onder controle kregen en we zo minimaal hoefden te zweten. Onderweg kwamen we enkele mooie viewpoints tegen waar we uitzicht hadden op de waterval die trapsgewijs van de berg stroomt. We hebben onderweg ook op enkele plaatsen onze drinkbus met waterfilter kunnen bijvullen, zodat we steeds gehydrateerd bleven met fris gletsjerwater.
Verandering van vegetatie
Toen we hogerop kwamen en bijna de 1000 meter bereikten, nam de begroeiing van struiken en bomen af en ruilden we het landschap in voor een steil rotsachtig pad tussen stenen. Op een gegeven moment moesten we zelfs één keer gebruik maken van een ketting die in de rotsen vastzat om veilig naar boven te geraken. Hier beseften we dat we veel geluk hadden met het weer en de hike konden doen op een droge en zonnige dag. Bij het plannen van een hike bekijk je dus best meermaals op voorhand het weerbericht. We raden af om zulke steile hikes met hier en daar toch wel technische stukken te doen in regenachtige omstandigheden.
Gedurende de hele wandeling kwamen we niemand tegen. Voordat we aan het rotsachtige gebied gingen starten, aten we nog even een laatste energierijke snack en dan passeerde er plots een solo hiker die de afgelopen nacht had doorgebracht in de hut. Wat een verschil met de hoeveelheid wandelaars en toeristen die je tegenkomt op een populaire hike zoals Trolltunga of Preikestolen.
Ons doel is bereikt
En plots was de hut in zicht! We namen meteen een kijkje binnenin en deden uiteraard onze bergwandelschoenen uit. Dit is één van de ongeschreven regels in een berghut die we aanhalen in ons blogartikel ‘overnachten in een berghut’. Toen we binnen waren, merkten we al snel dat er verschillende kampeerspullen aanwezig waren: een grote gasfles, een tweepits kookfornuis, allerlei potten, koffietassen, kaarsen, verschillende matrassen, dekens en zelfs een gasbrander die in de winter wordt gebruikt als verwarming. Onze backpack had dus vele kilo’s lichter kunnen zijn!
Omgeving verkennen
Nu we uitgepakt waren, was het tijd om de omgeving rond de A-frame hut te verkennen. We lieten onze backpack achter in de hut en besloten eerst al het zweet van ons lichaam te wassen. Naast de hut lagen verschillende kleine ijskoude bergmeertjes, dus het leek ons een leuke ervaring om samen te skinny dippen! Door het koude water staken we vlug ons hoofd onder, zo snel hebben we ons nog nooit gewassen. Toen we uit het water kwamen en de felle zon ons snel opdroogde, was het een ongelooflijk aangenaam gevoel na de uitdagende hike. Nadat we weer helemaal fris waren, trokken we onze reservekleding aan, wat meteen lekker warm aanvoelde, en gingen we verder op verkenning. Iets verder van de hut spotte ik een witte lijn tussen de rotsen. Het waren allemaal witte bergkristallen! Een indrukwekkende vondst die ons aanzette om verder de omgeving te ontdekken.
Smeltende gletsjer
We zagen in de verte het ijs van de gletsjer boven de rotsen uitsteken en wandelden zo dicht mogelijk tot we de rand van de berg bereikten. Gelukkig had ik mijn drone en telezoomlens mee voor de camera. Ik had nog maar juist mijn drone in de lucht toen het ijs enorm luid begon te kraken. Ter hoogte van de waterval met smeltend ijs, stortten kubieke meters ijs naar beneden. Een echte wake-up call om het smelten van de gletsjer met eigen ogen te zien gebeuren! De opwarming van de aarde dient serieus aangepakt te worden, want als je dit in levende lijve ziet, besef je dat dit uitzicht er binnen 10 jaar weer totaal anders zal uitzien… Op de terugweg naar de hut hoorden we het nog meermaals hard kraken en knalden er nog vele blokken ijs naar beneden. Wat een intens geluid!
Slapen onder de melkweg
We kropen na zonsondergang rond 21u ons bed in, omdat het volgende alarm al ging afgaan om 2u ‘s nachts. Wanneer je overnacht in een afgelegen berghut met uiterst weinig lichtvervuiling, dan kun je niet anders om in het midden van de nacht de sterren te gaan bewonderen. En wat was dat de moeite waard! De melkweg liep kaarsrecht naast de hut omhoog. Met het blote oog vielen er meteen enkele felle sterren op en op verschillende plaatsen waren er ook clusters die enorm veel sterrenstelsels bevatten. Ik pakte mijn statief erbij en we maakten allerlei sterrenfoto’s rondom de A-frame hut. Na een halfuurtje sterren kijken en fotograferen, kropen we terug in onze duoslaapzak van Nemo. Deze slaapzak heeft de optie om de ritsen van de mannen- en vrouwenslaapzak aan elkaar te ritsen, waardoor ik mijn warmte kan delen en de koude voeten van Lissa kan opwarmen. Ideale feature voor avontuurlijke koppels!
De volgende ochtend namen we een slow morning, maakten een lekker koffietje klaar en pakten rustig onze backpack in om 1300m te dalen naar onze campervan. Onderweg genieten we na van de fantastische momenten die we hier hebben gehad. Op naar nog meer avonturen samen!
